Hoeveel inzet is voldoende?

Van onze medewerkers verwachten we inzet. Inzet tonen is meer dan enkel het navolgen van de regels. De redenering is dat mensen die zich oprecht inzetten, en zich begeesterd voelen door de visie en de waarden van de organisatie, altijd spontaan in het voordeel van de organisatie zullen kiezen, ook al worden daarbij de regels (lees: de overtollige bureaucratie) af en toe gebroken. Mensen die zich inzetten voor de visie van de organisatie, willen die visie echt, uit zichzelf. Dat maakt ze productiever, innovatiever, en creatiever.

Ter vergelijking, medewerkers die enkel de regels volgen, en in de realiteit is dat het merendeel, zijn bereid de visie en de waarden van de organisatie na te leven, maar worden er niet door gedreven. Toch zijn het degelijke en betrouwbare medewerkers. Je kunt er mee naar de oorlog, zoals ze dat zeggen, het zijn goeie soldaten. Maar ze volgen de letter van de wet, eerder dan de geest. Dat maakt dat ze minder geneigd zijn om initiatief te nemen, en die ‘extra mile’ af te leggen.

Maar klopt die theorie wel?

De inzet van ‘de jeugd’

Thuis ben ik de vader van twee post-millennials. De oudste leert autorijden, en ik ben haar begeleider. Dat verplicht me om voor de eerste keer in 25 jaar écht op de verkeersregels te letten. Wat me daarbij opvalt is hoe moeilijk het is om de regels van de wet te volgen. Het is haast ondoenbaar om nog uit te maken waar je nu wel of niet 70, 50, of 30 moet rijden. Naar links indraaien áchter de tegenligger die naar rechts afslaat, in plaats van ervoor, lijkt enkel een goed idee in theorie. Netjes binnen de lijnen rijden in een drukke stad is simpelweg onmogelijk. Kortom, je leert al snel dat het gemakkelijker is de geest van de wet te volgen, dan de letter.

De jongste is nog niet aan autorijden toe, maar onderhield ons deze week over de verschillende tactieken die leerkrachten inzetten om de klas te doen zwijgen. Sommigen zijn schreeuwerig, en ringeloren de klas tot stilte. Dat valt bij de jongeren nooit in goede aarde. Anderen betrachtten de aanpak waarbij ze zelf stil blijven, tot de volledige klas stil is. Deze aanpak werkt uitstekend bij volwassenen. Maar de reactie van een puber blijkt de volgende: “Dat jij daar zo stilletjes naar mij zit te kijken, dat boeit me niet. Als je wil dat we stil zijn, vraag het ons dan gewoon.” De aanpak die blijkbaar het beste werkt — en een gratis tip voor leerkrachten — is de jongeren ervan weten te overtuigen dat je daar enkel je job tracht te doen, en dat je die goed tracht doen, en dat dat niet kan als de klas niet even oplet. Blijkbaar roept dat compassie en sympathie op.

Gehoorzaamheid

Lang voor er sprake was van oranje, groene, en ‘teal’ organisaties, werd weinig meer verwacht van een medewerker dan ‘gehoorzaamheid’. Visie behoorde toe aan het management. Toch bevatten de archetypische oranje organisaties, zoals de kerk, het leger, en de school, een opvallend groot percentage aan mensen met fanatieke inzet. Binnen de Lean beweging wordt met bewonderende ogen gekeken naar de Japanse bedrijfsvoering. Maar dat die bedrijfsvoering steunt op levenslange loyaliteit aan de firma, gehoorzaamheid, en het elke morgen zingen dan het bedrijfslied, is daarbij geen vast onderdeel van de literatuur.

De meeste mensen dagen ’s morgens op om een goeie job te doen. En dat menen ze. Ze zijn niet op zoek naar een opgepepte Silicon Valley mentaliteit. We zijn geen volk van vlaggezwaaiers. En hoeveel inzet je persoonlijk ook voelt, het is altijd gemakkelijker de geest van de wet te volgen dan de letter.

Misschien kunnen we leren van onze kinderen. Misschien is het voldoende om sympathie te hebben voor iedereen die enkel zijn job wil doen.

(Photo credit: Art Markiv via unsplash)